Kırmızı Şarap.

Yağmur damlaları her zamankinden de güzel. Sessiz ve dinlendirici. Kıyamıyorum, üzüldüğünü hissedebiliyorum. Durmadan ağlıyor o da. Çiselediğinde sadece hüzünlendiğini, ama ardarda akıttığında kendisini hıçkırarak ağladığını biliyorum. Benim kadar ağladığını da, ya da daha fazlası. Acı çekiyorum, şömineden gelen sıcaklık ve kulağıma gelen hoş senfoni tebessüm etmeme, belki de bir yana takılıp kalmama bağlı bir şekli alıyor. Aslında kış günleri acı çekmeyi seviyorum. Her zamankinden de yalnız, düşünceli ve sıcak oluyor. En azından battaniyene sarıldığında kendini sahiplenmiş hissediyorsun. Güvende. Ve oyuncak ayılarına bakıyorsun. Yanına alıp kıvrılıyorsun bir kenara. Sarılıyorsun ve uyumaya başlıyorsun. Rüyalarında hayallerinin en derininde büyüyen duyguları görüyorsun, uyanıryorsun ve etrafına bakarak kendine gelmeye çalışıyorsun. Battaniyeyi üzerinden çekiyor ve hızlıca ayağa kalkıyorsun. Giyiyorsun sıcak terliklerini ayağına. Oyuncak bebeğini kenara bırakıyorsun. Cama göz atıyorsun yavaşça, iç çekiyorsun. Yağmur devam ediyor, ıslak ve rahatlatıcı yumuşaklığıyla. Dışarıya çıkıp ona doğru yüzünü dönmeyi diliyorsun, beceremiyorsun. İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Sadece az önce yaptığın gibi şömineye bakıp iç geçirmek ve tekrar uyumak.

Ayaklarını sürterek gidiyorsun mutfağa. Sessiz bir şekilde yalnızlığınla başbaşa kalıyor ve çekmecelerin birinde duran kupa şeklindeki beyaz fincanını alıyorsun eline. Sadece bakıyorsun. Suyu ısıtıyor, ve kahveyi hazırlıyorsun. Eline alıp mutfağın soğukluğundan kurtulmak için üşümüş ellerini ısıtıyorsun fincanı kavrayarak. Ardından yine salona geçiyor, battaniyenin yanına oturuyor ve üzerine çekiyorsun. Yanan şömine tam karşında, çalan şarkı kendisini sürekli yineliyor. Yağmur damlaları pencereye vurmaya devam ederek ıssız bir hava oluşturmayı sürdürüyor. Oyuncağını da önüne alıp şömineye bakmaya sarınıyorsun. Bir yandan ise uzun kollu hırkanı çekiştiriyor, ellerinde bir yumuşaklık hissetmeye çalışıyorsun. Aslında yalnızlık, farkındasın ama olmak da istemiyorsun. Geçiştiriyorsun sıcak yorganlarında. Yavaş müzikle ve sıcak şömineyle. İç geçiriyorsun, ardından ise düşünüyorsun. “Her yağmur damlası bir arkadaş demekmiş. Camlarıma düşüyor sürekli, rüzgar saçımı okşuyor. Yalnızlık bedenimi ürkütüyor. Sağ kalmamı sağlayan şey.” diyorsun. Duraklayıp nefes alıyorsun ve devam ediyorsun sakince. “Dışarıda yağan şu yağmur, ısıtan şu şömine, ve yalnızlığıma dost olan şu senfoni parçası.”