Kampa döneli sadece bir gün olmuştu fakat uyuduğu tek gecede babasından bir mesaj almış, Olimpos’a çağrılmıştı. Gitmesinin sebebi babasını sevmesi ve ona saygı duyması değil, Tanrılar’ı karşısına almak istememesiydi. Elinde sonunda karşısına alacaktı ama o zamana kadar çok süre geçecekti. Her şey için tek bir zamanı vardı ve o zamanı iyi ayarlamaydı. Babasının özür dileyeceğinden emindi fakat özrünü kabul etmek gibi bir niyeti yoktu. Annesinin ölümünün tek nedeni varsa, verdiği o saçma görev yüzündendi. Elysium çayırlarından otla şarap yapmak fikri gerçekten saçmaydı ama eski Kevin kimseye hayır diyemiyordu ve bu yüzden görevi kabul etmişti. Her ne kadar kabul etmese de asıl suçun kendinde olduğunu biliyordu. Annesi onun yüzünden ölmüştü, çünkü Kevin onu koruyamamıştı. Mor Leke’de Kevin yüzünden taşlaşmıştı. Pegasus ahırlarına varmıştı ve Gecenin Karanlığı’na binmişti. Olimpos’a herkes gibi asansörle gitmeyeceğine emindi. Pegasusuyla Olimpos’a gitmeye başlamıştı. Pegasusuyla uçarken aklından tek bir fikir geçiyordu. “ Her şey yeni başlıyor baba.”
Olimpos’a vardığında herkes ona bakıyordu. Alışık oldukları bir durum değildi, yani kimse pegasusuyla Olimpos’a gelmemişti. Pegasusundan indikten sonra yavaş adımlarla olimpos konseyine doğru yürümeye başlamıştı. Elindeki bulunan dinarların tamamını kalkana harcamıştı. “ İki.” Diye mırıldanmıştı. Olimpos Konseyi’ne vardığı zaman sadece babası vardı. Babasının yanına gitmişti, fakat hiçbir şey söylemiyordu. Babasının “ Küs müyüz ? “ demesini bile takmamıştı. Babasının sinirlendiğinin farkındaydı fakat Kevin’ın durumu da farklı değildi. “ Beni neden çağırdın? “ demişti sert bir şekilde. Babasının cebinden bir şey çıkardığını görmüştü. Babasının ona hediye vereceğini anlamak için Athena çocuğu olmaya gerek yoktu. Babasının elinde büyük bir kılıç vardı ve kılıcı ona uzatmıştı. Kılıcı eline alan Kevin “ Fena değil. “ diye mırıldanmıştı. Babasının “ Bu biraz acıyabilir. “ demesi üzerine savunmaya geçmişti fakat yapacağı bir şey yoktu. Çektiği acıyı çığlık olarak dışarı yansıtmak istiyordu fakat bunu yapmamıştı. Annesinin dediği aklında yankılanıyordu. “ Güçlü adamlar ağlamaz veya bağırmaz. Onlar her zaman her yerde en güçlü olanlardır.” Bu yüzden bağırmıyordu ve acının geçtiğini hissetmeye başlamıştı. Sol koluna baktığı zaman bir dövme görmüştü. Bir üzüm dövmesi vardı ve içgüdüsel bir hareketle dövmeye vurmuştu. Babasının verdiği kılıç elindeydi. Babasına baktığı zaman gülümsediğini gördü. Kevin teşekkür etmesi gerektiğini biliyordu fakat babası ondan özür bile dilememişti. Her zamanki gibi babasına baktıktan sonra koşarak konseyden çıkmıştı ve Gecenin Karanlığı’na binmişti. Gecenin Karanlığı yükselirken “ Üçüncü adım da bitti. Artık her şey hazır. Bekle beni Medusa ! “ diye bağırmıştı.
