Güneş batmak üzereydi. Mystic Falls'un eski ormanının derinliklerinde Leonard'la birlikte yürüyordum. İkimizde bir yaratık araştırmacısıydık ve ben Mystic Falls'a taşındıktan bir hafta sonra tanışmıştık. Bugün yine yaratıklarla ilgili bir kanıt veya başka birşey bulmak için ormanda geziye çıktmıştık. İkimizinde elinde bir not defteri ve kalem vardı. Saatlerdir buradaydık. İki saat kadar önce Leonard bir meşe ağacının dibinde biraz kan bulmuştu. Ağacın ve kanın fotoğrafını çekip, çantamdan küçük bir şişe çıkararak kandan biraz aldım. Bu kan herhangi birşeyin veya birinin kanı olabilirdi, ama yine de bir araştırmacı önüne çıkan şüpheli herşeyi araştırmalıdır.
Yavaş yavaş yürüyerek etraftaki şeyleri inceliyorduk. Leonard'ın dediğine göre bu ormana pek kimse uğramazmış. Bu yüzden yerdeki her kırık dala bakıyorduk. Bize göre buralardan geçenler vampirlerdi. Akşamları ormanda kalıyor olabilirlerdi. Sessizce yürüyüp gördüğümüz şeyleri ve hangi yaratığa ait olabileceğini not alıyorduk. Leonard "Birazdan ormanın dışına çıkacağız," dedi. Kolunu öne uzatıp sağ tarafı göstererek, "Şu taraftan çıkılıyor." diye ekledi. Kafamı not defterimden kaldırıp sağımıza baktım. "Solda ne var peki?" diye fısıldadım. Kısa bir sessizlik oldu. Dönüp Leonard'a baktım, düşünceli görünüyordu. Ona baktığımı fark edince durup, "Şey aslında bilmiyorum. Hiçbir zaman oraya gitmedim." dedi. Sinsice gülüp, sol tarafımızdaki patikaya koştum. Sonra durup Leonard'a döndüm, "Geliyor musun?" diye sırıttım. O da sırıtarak yanıma geldi ve yola koyulduk.
On dakika kadar yürüdükten sonra patika bizi sağ tarafa yöneltti. Yürümeye devam ettik, ama bir süre sonra patika sona erdi. Ağaçlar ise artık daha seyrekti, sanki ormanın çıkışına gelmişiz gibi. Etrafa bakınmaya başladık. Hava artık kararmıştı ve rüzgar esiyordu. Öğlende, terlediğim için çıkardığım kot ceketimi tekrar giydim. Leonard not defterine birşeyler yazarken yürümeye devam ediyordu. Ancak iki adım ilerisindeki taşı fark etmemiş gibiydi. "Leonard dik -"
"Ah," dedi Leonard, taşa takılıp yere düşmüştü. "Bunu görmemiştim."
Yerde doğrulup düşünce elinden fırlayan not defterini almak için birkaç adım kadar emekledi.
Defteri eline aldıktan sonra bir süre duraksadı, birşey görmüş gibiydi. Ne olduğunu anlamak için yanına gidip, çöktüm. Tam karşıya ağaçların arkasına bakıyor gibiydi. "Orada birşey var." diye fısıldadı. Gözlerimi kısarak karşıya baktım, gerçekten de mağara girişi gibi bir yer vardı. Sessizce Leonard'ın ayağa kalkmasına yardım ettim. Toprak olmuş ellerini montuna silip, karşıya doğru gitti. Boynumda asılı duran fotoğraf makinesini aldım. Leonard'ın yanından geçip yavaş adımlarla mağaranın girişine yaklaştım. Fotoğraf makinesinin flaşını kapatıp mağaranın fotoğrafını çektim. Bu sırada Leonard yanıma geldi, etrafı kolaçan etti "Sence girelim mi?" diye fısıldadı. Başımı 'evet' anlamında salladım. İkimizde taş merdivenlerden mağaraya inerken arkamızda dolunay yükseliyordu.
Mağaranın dar yolunda ilerlerken ileride bir ışık huzmesi gördüm. Yanında getirdiği küçük çantanın içini karıştıran Leonard'ı dururup fısıldayarak, "Bak," dedim. "Orada biri olmalı."
Çantamı açıp önlem olarak iki kazık çıkarttım ve birini Leonard'a verdim. Sessizce yürüdük, ışık bir sönüyor, bir geri yanıyordu. Birde ışığa eşlik eden zincir sesleri vardı. Dar yolun sonuna geldiğimizde durup, hafifçe başımı içeriye uzatarak etrafa baktım. Büyük yuvarlak bir oda gibiydi. Sanki hapishane gibi demir parmaklıkları olan bir sürü oda vardı. Her odanın içinde zincirler ve bir sürü garip şey vardı. Yerlerde pençe izleri ve kan vardı. Takip ettiğimiz ışık bir el fenerine ait gibi görünüyordu. Odalardan birinin içinde genç bir adam vardı, kendini zincirliyordu.
Aniden zincir sesleri kesildi ve içerideki adam feneri alıp bana doğru tuttu. Neyse ki tam zamanında başımı çekip Leonard'la birlikte duvara yaslandım, bu sayede bizi görememiş olmalıydı. "Kim var orada?" diye sordu, sesi titriyordu. Onututamadan Leonard kazığı cebine sokup, ileri atıldı ve "Sen kimsin," diye sordu adama. Ben saklanmaya devam ettim. Adam, "Sende bir şey misin?" diye sordu ve biraz duraklayıp devam etti. "Kurtadam?"
Leonard'ın yüzündeki korku ve şok karışımı ifadeyi görebiliyordum. "Ne? Hayır!" dedi. "O halde hemen burayı terk et! Biraz sonra diğerleri de gelecek! Bir grup kurtadamın yanında durmak istemezsin değil mi?" dedi adam, sesi endişeliydi. Zincir sesleri tekrar duyulmaya başlamıştı. Kendime engel olamadan "Aman Tanrım! Diğerleri mi?!" diye bağırdım ve Leonard'ı kolundan tutup çekerek mağaranın çıkışına doğru koşmaya başladım. Dışarı çıkınca bir an bile duraksamadan geldiğimiz yöne doğru koştuk.
Patikanın başına gelince biraz soluklanmak için durduk ve sonra öncesinde Leonard'ın çıkışa gittiğini söylediği taraftaki patikaya saptık. Ormandan çıkınca birbirimize baktık, ikimizde nefes nefese kalmıştık. Leonard şoka girmiş gibi görünüyordu. "Gitmeliyim." dedim aceleyle. "Eh, bende." diye yanıt verdi ve koşarak eve doğru koşmaya başladım. Bir ara durup arkama baktım ve Leonard'ın çoktan gitmiş olduğunu fark ettim. Çok hızlı olmalıydı! Dönüp tekrar koşmaya başladım.
Not: Bu rp'yi LethalLove'da puan yükseltme başlığında kullanmıştım.
