çift madalyon

Konu: çift madalyon C.tesi Ara. 17, 2011 11:59 pm

1. Tanrı ebeveyninle ilk karşılaşmanızın rpsini yaz.
Mekan :: Olimpos Konseyi
Katılacaklar :: Lethe Dukauskaite & Hades (NPC)

4. Tanrı ebeveynin tarafından sana bir sihirli eşya verilmesiyle ilgili rp yazacaksın.
Mekan :: Yeraltı Dünyası
Katılacaklar :: Lethe Dukauskaite & Hades (NPC)

Lethe kamptaki ilk haftasını tamamladığında…

Her şey çok hızlı olmuştu. Lethe korkunç bir rüyadan uyandığında hızla kulübesinden çıkıp çakıl taşlarıyla dolu arazide koşarak Hermes Kulübesi’ne gitmişti. Kulübedeki kalabalıktan gerçek bir Hermes melezi bulup onu bir kenara çekip Hades’le görüşmek istediği söyledi. Kız ona Hollywood’u anlattı. Bir dükkandan bahsetti ve de koca bir çukurdan. İkisinden birini seçmesini ve yeraltına, Hades’e gitmek için Charon’la anlaşma yapması gerektiğini belirtti. Lethe söylenenlerin çoğunu anlamasa da yeni öğrendiği gölge yolcuğu zırvasıyla çoktan Los Angeles’a varmıştı.

Hollywood. Starların şehri. Sinemanın doğduğu ve yaşadığı yer. Lethe buraya kaç kez geldiğini hatırlamıyordu. Hatta bir keresinde Eldoris’le 'HOLLYWOOD' yazısındaki ikinci O harfine oturdukları için etrafları saran helikopterler ve polisler onları tutuklamaya çalışmıştı; ama büyükbabası onları kurtarmıştı. Şimdi ikinci bir gölge yolculuğu ile o yazının dibindeydi. Hermes kızının söylediklerinden anladığı nadir kısım buydu. Girişin buradan olduğunu belirtmişti. Hades ve Hollywood. Lethe toprak zeminde yavaşça yürürken gülümsedi. Girişi saklamak için Los Angeles’tan daha iyi bir yer olamazdı. Eldoris’le oturdukları yere baktı, gülümsemesi silindi yüzünden. Sonra dikkatini çeken bir şey oldu. Antik yunan olduğuna yemin edebileceği bir yazı vardı harfin üzerinde. Silikti ama Lethe okuyabildi. Kısık bir sesle okumuştu ama birden yer sallandı ve Lethe’nin tam önündeki toprak parçalanmaya başladı. Her şey, irili ufaklı kayalar döküldü ve bir tünel açıldı. Sanki ona sunulmuş bir yoldu. Ufak bir tereddüdün ardın Lethe tünele ilk adımını attı. Ardından bunu yapmamış olmayı diledi çünkü kayalar tekrar toplandı ve girişi kapadı. Geri dönüşün olmadığı bildirilmişti. Sessiz adımlarla yürümeye başladı. İleride gördüğü aydınlığa yaklaştığında koca bir boşlukla karşılaştı. Üzeri sisle kaplanmış bir boşluk. Durup orayı geçmenin bir yolunu düşünmeye başlamıştı ki ona yaklaşan kayığı fark etti. İçindeki şeyden pek hoşlanmasa da memnun olmuştu. Oldukça koyu olan mor bir pelerin giymiş, yalnızca kemik olan elleriyle kayığı sürüyordu. Pelerininin kukuletası yüzünü gölgelemiş, simsiyah bir boşluk yaratmıştı. Lethe kayığın onun için geldiğinden emindi. Tam binmek için bir adım atacaktı ki kemik el ona uzandı. Lethe anladı, Hermes kızının bahsettiği ücreti istiyordu. Aslında isteğin altında yatan ima açıktı: kendini tanıt. "Yok. Benden bir şey almayacaksın." Hermes kızının söylediği ismi hatırlamaya çalıştı. "Charon." dedi kendinden emin bir şekilde. "Efendinin kızıyım. Lethe." Sözlerinde Hades’i yücelttiğini fark etmemişti ilk önce. Sonrasında ise buna memnun oldu. İçinde bulunduğu duruma gülmemek için kendini zor tutuyordu. Bir iskeletle babasına gitmek için pazarlık yapıyordu. Her melezin böyle sorunları var mıydı? Yoktu. Tek eziyet çekenler Hades melezleriydi şüphesiz. Yüzündeki ciddi ifadeyi bozmadan tekrar kayığa binmek için hamle yaptı. Bu sefer engellenmedi. Charon kayığı hareket ettirdiğinde konuşmaya başladı. "Lethe… Unutuşun Nehri. Bu sefer rotamız değişecek melez ve sen adını aldığın nehri göreceksin." Sesi boğuktu ve insanın tüylerini ürperten cinstendi; ama Lethe etkilenmemiş gibi yapmaya devam etti, porselen yüzünün ifadesini hiç bozmadı.

Lethe Nehri’nden geçerken garip hissediyordu. Su berraktı fakat yeraltının karanlığı berraklığını fark ettirmesine izin vermiyordu. Dikkatli bakınca nehrin içinde kaynayan bir suda olduğu gibi dumanlar vardı. "Unutulmuşlar." dedi Charon o ürkütücü sesiyle. Lethe kısa bir süre ona bakıp tekrar nehre döndü. Hatıraların, istenmeyen anıların üzerinden geçiyordu. Mükemmel. Tüm yol boyunca nehri izledi Lethe. Her anının yarattığı parlak sise baktı. Kayık durduğunda arkasını döndü ve karanlık bir ihtişamı olan saraya baktı. Altından yapılmıştı ama kirliydi. Üzerine karanlık çökmüş gibiydi. Buradaki her şeyde olduğu gibi. Demir kapı Lethe kayıktan inince açıldı ve kenarda bir yaratık beliriverdi. Charon kayığıyla oradan uzaklaşırken yaratığın ismini fısıldadı. Cehennem Tazısı. Lethe ilk defa nereye geldiğini anladı. Gelebileceği en korkunç; ama aynı zamanda da onun için en güvenli yerdeydi.

Tazıyı çekingen bir şekilde takip ederek bir odaya girdi. Kırmızıyla renk verilmeye çalışılmış, her şey gibi korkutucu ve siyah bir oda. Odanın bir kısmında kocaman bir ziyafet masası, üzerinde her çeşit yiyecek ve içecek. Herkesin zevkine açık bir masa. Bir tuzak. Lethe anne tarafından da Yunan olduğu için çoğu şeyi biliyordu. Aslında bildiklerinin yarısı yanlıştı ama emin olduğu tek şey 'yeraltına ait bir şeyi yersen sonsuza kadar orada kalırsın' kuralıydı. Bu yüzden masadan uzaklaşarak kocaman bir şöminenin önüne gitti. Şöminenin tam karşısında iki tane taht duruyordu. İngiliz Kraliçesi’nin tahtından daha az gösterişli, daha değerliydi. Yüksek tavanlı odanın tepesinde iki tane büyük avize vardı. Neden bu kadar değerli şeyler bir aradaydı? Lethe biraz düşündükten sonra hatırladı. Hades aynı zamanda yeraltı zenginliklerinin de tanrısıydı. Gülümsedi istemeden.

"Neden gülüyorsun melez?" Hades. Dalgınlığını bozan kalın ve yüksek tondaki bu ses oldu. Lethe irkildi ve olduğu yerden birkaç adım geriledi. Soruya cevap vermedi çünkü aslında soru olmadığını biliyordu. İkazdı. Yüzüne ciddi bir ifade yerleştirdi ve ellerini önünde birleştirdi. Oldukça güzel yüz hatları olan, kısa saçları koyu sarı bir adam ona bakıyordu. Baştan aşağıya siyaha bürünmüştü ve sarayın aksine oldukça sade bir pelerin giymişti. Lethe ona bir şeyler söylemeyecekti, bağırmayacaktı, karşı gelmeyecekti. Tüm bunların klişe olduğunu düşünüyordu. Kampa geldiğinin üçüncü günü herkes tanrı ya da tanrıça ebeveynleriyle karşılaştıklarında nasıl kavga ettiklerini anlatmıştı. "Geç kaldın. Yavaşsın." Hades ikinci kez konuştuğunda Lethe şaşkınlığını gizleyemedi. Geleceğini biliyordu. Tabii ya. "Rüya." diye fısıldadı kız. "Dahice değil mi? Zekisin Lethe." Rüyayı gösteren Hades’ti. Tahmin etmeliydi. Başka neden kalbini söken ölülerle ilgili bir rüya görürdü ki? Sitemkâr bir şekilde "Sadece davet edebilirdin." dedi. Korkutmasına gerek yoktu. "Ne için çağrıldım?" Sorunun cevabını duymak istemiyordu aslında. Kötü bir şeyler olacakmış gibi hissediyordu. Ama Hades ona yaklaştı ve eline bir şey bıraktı. Büyük bir madalyondu ama tüy kadar hafifti. Madalyonu incelemek için çevirdi Lethe. Bir tarafı siyah akik taşıyla süslenmişti. Siyah taşın içine ise lal taşı olduğu kesin olan kırmızı bir taş yerleştirilmişti. İçine nasıl konulmuştu? Kusursuzdu. Kırmızı taş bazen çok belirgindi bazense çok zor seçiliyordu. Nedenini çok uzun zaman sonra anlayacaktı Lethe. Madalyonun diğer tarafında ise oyma bir kafes vardı. İçinde parlak bir sis hareket ediyordu. Lethe Nehri’ndeki gibi. Hades kızdan uzaklaştı ve tahtına oturdu. "Çift Madalyon. Siyah tarafı sana görmek istediğin yerde o an neler olduğunu gösterir; kafes kısmı ise görünmez olmanı sağlar. Sadece içindeki sisi serbest bırakman yeterli. Seni saracak ve soyutlanacaksın." Lethe babasını dinlerken madalyonu inceliyordu. Zarif, ince zinciri boynuna geçirdi ve kafes kısmı görülecek şekilde madalyonu taktı. "Kusursuz." diyebildi sadece. Sonra Hades eşi gelmeden önce gitmesi gerektiğini söyledi ve hızlı bir el hareketiyle Lethe’yi kampa, kulübesindeki odasına gönderdi.

» Çift karakter