Ateşin Çağrısı.

Konu: Ateşin Çağrısı. C.tesi Ara. 17, 2011 1:57 pm

Hephaistos & Celaisa.

Haunted by her faith, Celasia laid to waste, daughter of the caves, Celasia became my saint.
Up above the frieze, damned and on the brink, couldn't seem to reach you, in the throes before you sank.
The life you chose left you dry, but I wonder if you smolder inside...
For the centuries, at your command, my daughter.
On to victory, take my hand when it's looking grim, my Celasia.

Konu: Geri: Ateşin Çağrısı. C.tesi Ara. 17, 2011 4:13 pm

Her oğlun, kızın, sana bir babadan öte görecek. Her melez seni herkes ve her şeyden farklı görecek. Tüm Dünya, sana ait olacak. Güç, kaynağını senden alacak…

Gözetlemesi gereken birçok şey ve kararları için insan bedenine bürünmüş, Dünya’ya inmişti. Tıraşsız suratı, orta uzunluktaki saçları ve keskin okyanus gözleriyle gürültünün eksik olmadığı sokaklardan geçerken üzerindeki montun uzantısı bir pelerin misali arkasında dalgalanıyordu. Gecenin nahoş ve kasvetli havası, tenine etki etmekten çekinirken, sokak lambalarının altından geçerken, ışığın titrediğini fark edebiliyordu. Kendisini ifşa eden özelliklerini gizleme gereği bulunmazken bu küçük ziyaretini sonlandırmanın zamanın geldiğini hissetmişti. Uzun süre insan bedeninde kaldığında, garip duyguların maruzunda kalıyordu. Gözlerindeki okyanusun yavaş yavaş söndüğünü ve kızıllaştığını fark etmemek mümkün değildi; ancak bunu fark edecek herhangi bir şahıs yoktu etrafta. Kulenin en uç tepesine adım attığında gözünün önünde herhangi bir fiziksel temas olmadan yarattığı ateşin içine doğru ilerlemişti. Bedeni ait olduğu şeyi bir dost gibi karşılayarak adapte olmuştu.

Olimpos’a olan yolculuğu sırasında birçok şeyi gözünün önünden geçirmişti. Tartışılması gereken birçok konu, yapılması gereken bir sürü iş vardı; ancak bazı tanrılar/tanrıçalar bunları bir hiç olarak görerek, bahsinin geçmesini engelliyordu. Özellikle, Zeus gibi kendini bir şey sanan tanrılar, gözünde çok küçük bir yere sahipti. Bencilliğe olan aykırılığının temelinde ise bencillik yattığı aşikârdı. Kendisini küçük görenlere olan tavrı ise acıyla son bulabiliyordu. Korkusu, kendineydi. Oğullarının ve kızlarının kendisine olan saygınlığını sağlayan tek şeydi belki de korku. Kendi babasıyla aralarındaki bağın kopuşuna şahit olduğuysa aşikâr olan başka bir konuydu. Bunu dışa vurmamakla birlikte içinde patlayan yanardağların, dışına sıçrayışını merakla bekliyordu ve bunun zaferi getireceğinden kuşkusuz emindi.

Kendi yerine yerleşirken, Celasia adlı kızını çağırmıştı. “Babana kulak ver kızım, gözlerin sana yol gösterecektir.” Kendi gözlerini gördüğü sarı saçlı ve güzel kızına olan sevgisi diğerlerinden farklıydı bunun sebebini ise kendinden başkası bilmiyordu. Bir yandan kızını beklerken, bir yandan da zihnindekileri yerli yerine oturtmaya çalışıyordu. Geniş ve bir opera salonunu andıran odası, yeterince konforlu ve ateş, madencilik gibi terimlerin bulunduğu bir odaydı. Olduğundan büyük bedenini istediği şekile sokabilir olsa da bu halini gerçekten seviyordu. Zamanın kumları akıp gidiyor ve birçok özünden olan sabırı, şimdi kullanıyordu…

Tık.: