Birdy.

Konu: Birdy. C.tesi Ara. 17, 2011 1:54 pm

Say, I'm a bird:

Yerçekimi insanları yeryüzüne hapsetmiş. Ne yazık.-Birdy

Konu: Geri: Birdy. Salı Ara. 20, 2011 3:16 pm

Bazen sadece tutabileceğim bir ele ihtiyaç duyuyorum, ancak sen bunu bilmiyorsun.

Konu: Geri: Birdy. Salı Ara. 20, 2011 6:07 pm

Bazı zamanlarda yalnızca çirkin hissedersin, çirkin ve dışlanmış.

Konu: Geri: Birdy. Perş. Ara. 22, 2011 3:28 pm

http://fizy.com/#s/1dlaq8
Here Comes The Rain Again'in bu versiyonunu hiç dinlememiştim ama güzelmiş, sevdim.

Konu: Geri: Birdy. Perş. Ara. 22, 2011 7:04 pm

Anlamıyorsunuz değil mi? Neden her anımda yalnız hissettiğimi, ya da her gecemde ağladığımda sessiz çığlıklarımla ve size bunu söylediğimde tek yaptığınız şey yargılamak oldu. Oysa ki ben yargılanmadan gözyaşlarımı akıtabileceğim bir omuz istiyorum sadece, beni teselli edebilecek birisini diliyorum. Yeni yıldan da tek dilediğim şey bu işte; bir dost. Belki hayali belki değil, bu ölümlü ruhumun sığınabileceği bir liman yalnızca. Neden yargılamaktan vazgeçmiyorsunuz? Neden sadece izin vermiyorsunuz kendi nedensiz acılarımda kavrulmama? Madem yanımdasınız neden teselli etmiyorsunuz beni, göremiyor musunuz bedenimden taşan bu acıyı? Yaşadıklarım ağır geliyor işte, ne yaşadığımı ben bile bilmezken. Bu dipsiz kuyuya saplanmışım, benim sizin gibi beni kurtarmasını umduğum bir Tanrı yok ya da kurtarıcım olacak bir meleğim… Yalnızca ben varım, kendimi kurtaracak ve daha da derine batıracak olan tek kişi; benim. Ben evrenin gücüne inanarım, Tanrı’yı evrenden ayrı görmem ama sizin Tanrı’nız gerçekten varsa eğer sanırım onun tarafından lanetlenmiş bir ruhum var. Her defasında birine ihtiyacım oluyor ama şu küçücük odada benden başka kimse yok beni avutabilecek. Bir de kelimelerim, sessiz harflerim. Hepiniz arkanıza bile bakmadan gideceksiniz işte, bilirim. Siz sıcacık yatağınızda mutlu bir uykuya dalarken ya da arkadaşlarınızla doyasıya eğlenirken, kendinizi içkiye verirken ve siz giderken ben kalıyorum geride. Yapayalnız, bir başına… Yaşlı gözlerimle gidişinizi izliyorum sadece, bir şey diyemiyorum. Çünkü; biliyorum bir şey söylemeye hakkım yok. Çok mu şey istiyorum biraz sevgi dileyerek? Hepimizin yeni yıldan bir dileği var ya işte, ben de sevilmek istiyorum ya da en azından nedensizce teselli edilebileceğim bir omuz. Oysa var olduğunu iddia ettiğiniz Tanrı bile bana arkasını dönmüşken sizden neden sevgi dileneyim ki? İstemiyorum hiçbir şeyinizi, evet. Çünkü siz adi yalancılardan başka bir şey değilsiniz. Beni öylesine inandırıyorsunuz ki yanımda olacağınıza her gece yatağımda derin acılarımla boğuşurken hiçbiriniz bakmaya bile tenezzül etmiyorsunuz oysa. Hani? Nerdesiniz şimdi? Gündüze çıkmayan gecelerimin en karanlık anında neden yoksunuz? Teselli edilmeye ihtiyacınız olduğu her anda yanınızda olmadım mı? Bana attığınız en ufak bir mesajda sizinle üzülmedim mi sanıyorsunuz? Farkında olmadan acılarınızı bana yüklüyorsunuz, siz bana kalbinizi her açtığınızda onun yükü altında eziliyorum. Omuzlarım çatırdıyor ve kırılıyor sonsuza kadar bu ağırlığın altında. Aslında nefret ediyorum hepinizden, ama edemiyorum da. Lanet olsun ki olmuyor işte! Doğru düzgün nefret bile edemiyorum artık, gerçekten nefret ettiğim tek kişi ise benim yine ve yine. Size zarar veremiyorum, birine zarar verme ihtiyacı duyuyorum sonunda zarar gören yine ben biliyorum. Neden? Neden? Neden? Sadece kapılarınızı açıp bana yardım eli uzatamaz mısınız? Yalnızlıktan üşüyen bedenimi tatlı sözlerinizle ısıtamaz mısınız? Hep yalnız mı kalmak zorundayım? Beni biraz sevebilir misiniz? Ya da sevmeyin, hayır istemiyorum sizin yalan sevginizi. Şimdi sevginizi alıp da kaybolabilirsiniz hep durduğunuz yerin ufkunda. Paramparça ruhumun neler hissettiğini bir bilseniz, ahh. Acılarımı bir hissetseniz; dayanamazdınız. Hissettiklerimin yalan olduğunu mu düşünüyorsunuz? Yaşadıklarım hakkında en ufak bir fikriniz yok sizi aptallar, her gece sevgisiz bir sabah için uyumak nedir bilir misiniz? İçinizde büyüyen karanlığa rağmen her gün bazı insanların yüzüne gülümsemek nedir en ufak bir fikriniz var mı? Gerçek acıyı tadıp bağımlısı oldunuz mu hiç? Tanrı’nızın size arkasını dönmesinin ne olduğunu hissedebilir misiniz? Kendi hayaletlerinizle ve gölgelerinizle korku dolu çığlıklar attınız mı hiç? Sizin hiçbir şeyden haberiniz yok. Gözleriniz öylesine kör ki, yanıbaşınızda yaşanılan fırtınaları hissetmiyorsunuz bile. Şimdi gidebilir misiniz? Madem beni sevmeyeceksiniz, bir daha gelmemek üzere beni terk edebilir misiniz?

Konu: Geri: Birdy. Cuma Ocak 27, 2012 3:18 pm

Svetya'nın gitmesine üzüldüm diyemeyeceğim, neden bilmiyorum ama bu karakterimi sevdim.

Konu: Geri: Birdy. Cuma Ocak 27, 2012 3:41 pm

Birdy. Kat-Stratford-kat-stratford-24877399-500-255

İşte, tam olarak da bu yüzden benim için özel.

Konu: Geri: Birdy. Salı Ocak 31, 2012 12:21 am

Benimle konuşma biçiminden nefret ediyorum, saçının kesiminden de, arabamı kullanış şeklinden nefret ediyorum. Bana gözünü dikip bakmandan nefret ediyorum. O kocaman komando botlarından ve aklımı okumandan nefret ediyorum. Senden o kadar nefret ediyorum ki bu beni hasta ediyor hatta bana kafiyeler düzdürüyor. Senin hep haklı olmandan nefret ediyorum. Yalan söylemenden nefret ediyorum. Beni güldürmenden nefret ediyorum hatta daha kötüsü ağlatmandan nefret ediyorum. Yanımda olmadığın zamanlardan nefret ediyorum ve beni aramamış olmandan da. Ama en çok senden nasıl nefret edemediğimden nefret ediyorum. Nefrete yakın bir şey bile hissetmiyorum, azıcık bile olsa, hem de hiç!
...

Ağzının sıkı olmamasından nefret ediyorum.
Umursamaz görünen dışı seni içi beni yakan tavırlarından nefret ediyorum.
Hırsların yüzünden gözünün kararmasından nefret ediyorum.
Kindarlığından nefret ediyorum.
Haksızlıklara tahammül edemeyip yaptığın haksızlıkları görememenden nefret ediyorum.
Bir ömrü benimle geçirmeyi düşünebilecek kadar beni çok sevip hep az seviyormuş ayağına çevrendekilerin yanında yatışından nefret ediyorum.
Her gün benimle görüşmek için beni arayacak kadar tutkuyla bana bağlı olup bütün zamanımı sana ayıramam triplerinden nefret ediyorum.
Gayet duygusal, gayet romantik, gayet sürpriz böceği olup kendini öküzün kralı gibi göstermeye çalışma çabandan nefret ediyorum.
Seni ne kadar çok sevdiğimden hep şüphe duymandan nefret ediyorum.
Beni neden bu kadar çok seviyorsun, diğerlerinden ne farkım var ki sorularından nefret ediyorum.
Bazen tam bir man kafa olmandan, bir şeyin doğrusunu sana anlatabilmek için yırtınmamdan nefret ediyorum.
Senin yüzünden kimseyi doğru düzgün sevemememden nefret ediyorum.
Sensiz kendimi eksik hissetmemden nefret ediyorum.
Ama en çok tüm eksilerinle, tüm güzelliklerinle her bir şeyine ayrı ayrı hasta olmamdan; sana tapmamdan; seni deliler gibi çok sevmemden; hayatımın aşkı olduğunu bilmemden nefret ediyorum!